GÜLE GÜLE

-Kesin mi kararın?

Hayli yersiz bir soru ama erkek aklıma ilk bu geldi. Garip bir bakıştan başka cevap alamadım. Bilmem kaç senelik ilişkimizde daha önce görmediğim bir bakıştı. Kadınları anlamanın zorluğunu da hesaba katarsak takribî on yıl içerisinde sıkı çalışırsam bu bakışın manasını çözebileceğimi düşünüyorum.

-Nasıl durayım? dedi.

 Haklı, ne de olsa çok değiştim. Eskisi gibi değilim. Bazen ben bile şaşırıyorum nasıl bu kadar değiştiğime. Eskiden olsa leblebi tozu ile “Yusuf” demeye çalışmak beni kahkahalara boğardı. Yusuf, beni yine boğuyor ama kahkahayla değil. Çocukken leblebi tozuyla Yusuf demeye çalıştığım esnada ak sakallı bir amca gelse “Oğlum. Şimdi gülüyorsun ama büyüyünce Yusuf denmesinden hiç hoşlanmayacaksın.” deseydi… Büyük ihtimal amcanın suratına leblebi tozu püskürtürdüm. Ne bekliyordunuz? Aklı başında laflar ediyor olabilirim ancak o vakit bir çocuktum. Sakalının akı, yaşı ya da başı beni ilgilendirmiyor. Çocuğum, püskürtürüm.

Bir de eskiden “Canının çok yandığı oldu mu?” deseler kocaman köpeklerin ısırıkları, kolumun kırılması, elimi yakmam, bisikletle takla atmam… bir sürü şey sayabilirdim. Olmasa da uydururdum. Çocuklukta yalan söylemek keyiflidir. Şimdi biri bana “Canının çok yandığı oldu mu?” dese aklıma gelecek şey belli. Gerçekten çok değiştim. Hepimiz değiştik. Ne ara bir kadını bisiklete tercih eder olduk biz? Yani bu ilk ne zaman başladı, hatırlayanınız var mı?

Çok mantıksız bir seçim yaptığımızı düşünüyorum. Bisiklet, yerine kadın konacak bir araç değil. Bisikletin frenini sıkarsan durur. Kadınlarda fren yoktur. En son ne zaman bir kadını durdurabildiniz? Bisikletin arka tekerine kola kutusu sıkıştırırsanız “Guurrr,Gurrrrrr” diye motor sesi çıkartır. Bu hoş bir homurtudur. Kadınlar boğazlarına kola kutusu sıkışmış gibi sürekli homurdanırlar ve sürekli bir homurdanma keyif vermez. Bisiklete hız sayacı takabilirsin mesela. Kaç km hızla gidersen onu gösterir. Hiç itiraz etmez. “Aşkım sence biraz hızlı gitmiyor muyuz?” diyen bisiklet gördünüz mü? Ya da bisikleti süslersiniz, tekerlerine boncuklar, direksiyonuna püsküller takarsınız. Tüm bunların maliyeti bir haftalık harçlığınızdır en fazla. Oysa bir kadını süslemek iki aylık maaştan başlıyor. Yanlış bir seçim yaptık. Çocukluk iyiydi. Çok değiştik çok.

“Oh iyi oldu bana. İyi ki beni terk etti. Kadın düşmanı herif! Onlar nasıl laflar? Bisiklet şöyleymiş de kadın böyleymiş. Git de bisikletin gidonuna koy başını o zaman. Bisikletler öpsün seni! Sen bisikleti kadına tercih edersen o da elbet gider Yusuf’a aşık olur. Seni de terk eder. Hem de vitesli bisiklet gibi hızlı amortisörlü bisiklet gibi yaylana yaylana gider. Sen de burada kokuşursun.”

“Aman canım bahsettiğim kadınlar başkalarının kadınları. Ben kadınımdan memnundum. Hem iç sesimin söylediği her şeyden sorumlu olacak mıyım? İç sesim iyi ki iç ses. Yoksa alimallah yanarız. Acaba iç sesimi mi duydu ki? Neden gidiyor? Gitmesi haklı sebepten, başkasına aşık olmuş. İnsan elbet aşık olduğu kişinin yanında olmak ister. Bu çok normal. Asıl sormak istediğim bana aşkı nasıl bitmiş? Kesin iç sesimi duymuştur. Ya da uykumda çok konuşurum ben, oradan duymuş olacak. Eh tabi beni de bisikletle kıyaslasalar bir parça üzülürdüm. İnsan kibri bunu kaldırmaz. İnsan, yine bir insanla kıyaslanmak istiyor.”

-Ne oluyor mırmır?

-Hiç çantanı toplamana yardım ediyordum da.

-Sen ne tuhaf adamsın.

-Neden?

-Sen beni sevmiyor musun?

-Aman canım, bu soru cicim aylarında sorulur. Gerçi sen şu an cicim ayındasın ama benimle değil. Sorman gereken de ben değilim. Bu ahiret sorularında Yusuf Bey’e başarılar dilerim.

-Allah Allah… Sevdiğin kadın seni bırakıyor be adam. Her ne kadar anlaşarak ayrıldıysak da bu sakinliğin beni ürkütüyor. Ne bileyim, başkası olsa ya beni ya Yusuf’u vurmuştu. En azından şu aynayı falan kırıp dökerdi.

“Hem terk ediyor hem de katil etmek istiyor. Hapiste terk edilmiş bir katil. Yemezler.”

-Sen neden düştün gardaş?

-Leblebi tozundan.

Bisikletimi çalmış olsa belki vururdum…

-Ne?

-Hazır diyorum çantan.

Eski ama çok sevdiğim koltuğuma kuruldum. Bana sarılacak oldu, nedense vazgeçti. Ürkek ve şaşkın bakıyordu. Gitti.

Bu ev hiç bu kadar sessiz olmamıştı. Ben hiç bu kadar robot olmamıştım. İçimin acısından uyuyakalmışım. Telefonun sesine uyandım.

-Alo?

-Allah belanı vermesin.

-Vermesin demen hoşuma gitti. Neden ağlıyorsun?

-Çantama şiir koymuşsun.

-Evet. Yıllardır sabahları başına şiir bırakıyorum. Giderken de boş gönderecek değildim. O tipin şiir yazabileceğini zannetmiyorum. Canın çeker.

-Sana “İnsan aynayı falan kırar döker.” demiştim. Sen fazlasını yaptın, beni paramparça ettin. Sakin duruyorsun sanıyordum, değilmişsin.

-Abartma yahu, ne dedim ki o kadar?

Demek gidiyorsun

Buyur çantana koyayım öğrettiklerini

Bembeyazlığını ve yüzüme taktığın gülümsemeyi

Saçlarımın akından ister misin?

Ne güzel okşardın bir bulutu okşar,

Ellerin saçlarımda yüzer gibi.

Demek gidiyorsun, az kalsın unutuyordum

Aşık adam bakışımı al çok sevdiğin

Yüreğimin pırpırını, içimin sıcağını da al götür.

Güzel rüyalarım, gülümseyerek uyanışım... Şuraya sıkıştıralım.

Çantan da pek vicdansız görüyor

Pek çok şey söyleyecektim daha

Hatta bir o kadar susacaktık birlikte

Eh, madem gidiyorsun neyimize cümleler

Aç çantanı,

Sığmazsa kelimelerim hecelere böl de koy

En güzel sözcüklerimi as omzuna

Nereye gitsen çantanda geleyim

Gitme demenin lüzumu yok

Sabahları gözümün yaşıyla yıkarsın yüzünü

Hoşça kal güzel kadın

Şiirlerime basa basa git, kirlenmesin ayakların

Ben nasılsa içindeyim omzundaki çantanın

Üye olursanız yeni yayınlardan anında haberdar olabilir, beni ilk siz gömebilirsiniz. Teşekkürler Homo okuyans! https://www.instagram.com/anormal_kitaplik/ https://www.youtube.com/channel/UCaLDsJFGk0o5mW1tzi3EBgQ/videos